Serdar Ortaç: "Zordur beni mutlu etmek"

Serdar Ortaç: "Zordur beni mutlu etmek"

Aşk şarkıları denilince akla gelen isimlerden biri O. Yaptığı şarkıları kadar kendinden söz ettirmeyi biliyor. Kızlar ona bayılıyor. Biz ondan yeni bir klip beklerken, şiir ve anılarından oluşan "Bu Şarkılar Kimin İçin?" adını verdiği kitabı ile çıktı karşımıza.

"Ben görünmeyen starım" diyen Serdar Ortaç’la; kitabı, şarkıları, dünü, bugünü, ilk aşkı, kendisine yapılan eleştirileri ve hayatı hakkında keyifli bir söyleşi yaptık. İşte karşınızda aşk şarkılarının adamı Serdar Ortaç…

Şiir ve anılarınızdan oluşan, “Bu Şarkılar Kimin İçin?” adını verdiğiniz bir kitap çıkardınız. “Bu Şarkılar Kimin İçin?”

Herkes bu soruyu soruyordu. “Yaptığın bu şarkılar kimin için?” diye. Bunların cevabını kitabımda bulacak okuyanlar.

İnsanların diline düşen, onları alıp, başka diyarlara götüren aşk şarkıları yapan adama aşkı sormalıyım, söyleşimizin başında. Nedir aşk? Neler hissettirir, neler düşündürür Serdar Ortaç’a aşk, onu şarkılara dökmenin dışında?

Cennettir aşk. Ama bazen tamamen umudum kesiliyor. Aşktan da, aşk peşinde koşmaktan da vazgeçiyorum. Arkadaşlarımı düşünüyorum. Sizin dışarıdan gördüğünüz ama benim içinde olmadığım, çevremi ve çevremdekileri düşünüyorum. Herkes bir yol bulmuş aşka dair. Her bir durakta irili ufaklı yaralarla ilerliyorlar aşkta... Ben çok mu yaralandım nedir bilinmez, sanki bıçak değse kan akmaz misali, taş duvar olmuş kalbim. Birileri diyor ki, bu şarkılar aşk olmadan nasıl çıkar? Ben diyorum ki, bu şarkılarda ki aşklar gerçek olsa kıyametler kopar. Ne su istersin, ne ekmek. Böyle aşklar gerçek olsa, yaşayabilmek için daha fazla şeye ne gerek...

Yetişip geldiğiniz yıllarınıza uzansak biraz… Neler var, o yıllardan aklınızda kalan?

O yıllardan hatırladığım çok fazla mevzu yok aslında. Babamı hatırlıyorum. Beni omuzuna alıp, Çukurcuma’daki mahalleler arası futbol maçlarına götürüyor. Bütün maçı onun omuzunda seyrediyorum. Sonra bana o sene yeni ithal edilen Nutella benzeri bir kutu çikolata alıyor, eve donuyoruz. 7 yaşlarındayım. Ortanca kardeşim Sertaç yeni doğmuş. Tophane’deki işyerimizde tüpgaz patlıyor. Camilerden birinin minaresi caddeye yıkılıyor. Çok korkuyorum. Babam haberlere çıkıyor ve bize bir şey olmadı iyiyiz diyor. İçimize su serpiliyor annemle. Mediha Tensel – Kocamustafa paşa ilkokulumdayım. Müsamere var ve ben İbrahim Tatlıses’in “Ayrılık Kolay Değil “ şarkısını söylüyorum törende. Herkes seviyor beni. Okulun en sevilen öğrencilerindenim. Hafta sonları tatil yapamıyorum, babam beni işe götürüyor. Çapak temizliyorum tezgâhların altından...

Meslek Lisesi’nde torna - tesviye bölümünde okudunuz. Neden torna - tesviye bölümünü seçtiniz? Bilinçli bir seçim diyebilir miyiz?

Babam tornacıydı ve beni de işe götürürdü. Evin ekmek parasının çıktığı mesleğimiz buydu ve bende onu yapmak zorundaydım. Matematik ve fen derslerim zayıftı. Bir bakıma mecburdum her iki yönden, meslek lisesine girmeye... Kısacası biraz zorunlu biraz çaresizlik vardı...

Üniversitede, lisede okuduğunuz bölümle alakasız bir alan olan Amerikan Dili ve Edebiyatı’nda okumaya başladınız. Ama tamamlamadınız. Neden yarım bıraktınız? Zorlandınız mı yoksa başka bir nedeni mi vardı?

Meslek lisesi dört sene sürdü, mutsuzdum... Sevmediğim bir işi yapmak; sevmediğin bir eşle evlenmekten ve ondan çocuk yapmaktan farksızdı... Atsan atamazsın, satsan satamazsın. Bir yol bulmalıydım. İngilizce kurslarına yazıldım, lise bitince. Babamdan gizli her gece İngilizce kurslarına gittim. 6 ay sürdü. Ev kadınlarıyla dolu bir sınıfta tek erkektim. Öğrendiğim İngilizce ile üniversite sınavlarına girdim. Birinci tercihim Boğaziçi İngiliz Dili ve Edebiyatı idi... Üçüncü tercihim o sene yeni açılan Amerikan Dili Edebiyatı... Boğaziçi’ni üç puanla kaybettim ve Bilkent’i kazandım. Ver elini Ankara...

Sonrasında bir radyoda Dj’lik yaptınız ve programın yapım sorumlusu olarak çalıştınız. Nasıl teklif geldi radyo Dj’liği teklifi?

Okuldan ayrıldım 2 sene sonra, yapamadım. Bazı özel sorunlar… Aslında sorun falan yok, sıkıldım biraz. Kova burcu malum... Radyolar yeni açılmıştı, ben de radyo ve telsiz hastası oldum. Gittim İstanbul Fm’e başvurdum. Hemen aldılar. 7 milyon lira aylıkla başladım yayına...

Raks’tan bir yapımcının dikkatini çektiniz, albüm yapmanız için teklif geldi. Şaşırttı mı albüm teklifi sizi?

Tunç Kemal ağabeyim keşfetti önce, “Raks’a gidelim.” dedi. Sonra Ebru Gündeş geldi konuk olarak. O da bastırdı ve gittim. Allah çok büyük o da oldu...

O dönem neler düşündünüz, albüm yapma konusunda? ‘Yapabilir miyim, başarabilir miyim acaba?’ kaygısını, endişesini yaşadınız mı?

Hiç bir işe kaygıyla başlamam. Baştan kaybetmeyi kabul etmektir kaygılanmak. Ben başarmayı severim. Yatmadan sadece aileme ve işime dair dualar ederim. Aşk, meşk, para bunlar hep sonradan gelirse gelir, gelmezse de gelmesin... Hayat yalan dünyası o ne yapmış, bu ne etmiş… Bizi ayakta tutan başarılarımızdır. Yüzüne bile bakmazlar başarısızsan. Kariyerin, iyi bir işin yoksa evlenemezsin bile. Dünya eşit dengeleri arar ilişkilerde, sınıflandırırlar insanı... Bu sınıflarla başa çıkmanın tek yolu vardır o da zirvede oturmak...

İlk şarkılarınızı yapışınız hangi döneme rastlamakta? Gelen albüm teklifi paralelinde mi yoksa öncesinde mi?

Albümden önce kendi halimde besteye benzer bir şeyler yapıyormuşum, haberim yok. Yazıyorum şiirleri, saklıyorum, okuyorum arkadaşlarıma, bayılıyorlar. Anladım ki bunun adı sanat... Şimdi bakıyorum, insanlar sürekli yazıyorlar ama...

İlk bestenizin adını hatırlıyorsunuzdur. Hangi duygularla yapmıştınız o şarkıyı?

İlk şarkım “Değmez” idi. 1993 senesinde yazmıştım. Bodrum Halikarnas Disco’da bir kız sevdim, ona yazdım. Terketti beni. Çok ağladım çok. Bir daha o kadar ağlatamadı kimse, kolay kolay da ağlatamaz. İlk ilktir...

Ve 1994 yılında ‘Aşk İçin’ adlı albümünüz çıktı. ‘Karabiberim’ şarkınız tabiri caizse patladı. Bu ilgi sizi şaşırttı, başınızı döndürdü diyebilir miyiz?

Şaşırmadım diyemem. Ama kolay atlattım. Ben baştan beri bu alemin adamı olmadım zaten. Hep uzak ve özel durdum. Bu yüzden çok göze geldim. Çok kıskanıldım. Çekememezlikler, kıskançlıklar hepsi ile mücadele ettim. Yendim...

‘Karabiberim’ şarkınızla adınız duyuldu. Şarkılarınızı beğenenler kadar eleştirenler de oldu. Bu eleştiriler karşısında tutumunuz ne oldu? Çok üzüldünüz, yıprandınız mı?

Dediğim gibi… Başarıların kıskanılmalı. Kıskanılmak süper bir şey. Adın büyüyor. Bir daha küçültemeyecekleri kadar çok büyüyor. “Karabiber” dönemindeki eleştiriler hep vardı. Halen var. Müzik listelerinde yeni çıkan bir Serdar Ortaç albümünü zirveye yazmak, her zaman zor gelmiştir müzik yazarlarına… “Her yerde karşımızda, kurtulamıyoruz ve sevmek zorunda kalıyoruz.” diye yazarlar. Aslında onları beni sevmek zorunda bırakan, kendi duygu dolu yürekleri! Yüreklerine söz geçiremiyorlar. Halk bunu yapmak zorunda bile değil, onlar sınırsız severler. Bu yüzden hep söylerim, bırakın halk konuşsun. Siz onların sesi olmayı öğrenene kadar...

Karabiberim” şarkınızdan bahsederken, o şarkınızın klibinde mankenin karnından zeytin alıp, yiyordunuz. Bu da çok eleştirildi. Aklınıza gelince o sahne…

Aman hiç hatırlatma… Nasıl çekmişim, yer almışım öyle bir sahnede… O dönemdeki cahilliğim işte.

Bir çok albüm yaptınız. Her albümdeki şarkılarınız popüler oldu. Bunun başarısını neye bağlıyorsunuz?

Bu, Allah’ın bana bir hediyesidir. Başka bir formülü yok. Benim en büyük hediyem bu yetenektir. Bunu geri almaması için her gün Allah’ıma dua ediyorum.

Bestecilik yetenek işi ama matematiksel bilgi gerekiyor mu beste yapmak için?

Zamanla öğrendikçe matematiksel hilelerini anlıyor insan. Ancak ilk başlarda bunu farkedemiyor. Farkettiğinde ise eskisi kadar güzel yazamıyor tabii. Ama ben hep amatör oldum. Hep cahil, hep tarafsız, hep ilk günkü gibi...

Bir ara hangi şarkı söyleyen ismin albümüne baksak sizin adınız, şarkılarınız vardı. Bu albümlerdeki hemen her şarkı popüler oldu? Nasıl bu kadar çok şarkı üretebiliyorsunuz? Tamam klavyede melodiler var ama birikim, gözlem, hayal... Bunlardan hangisi beste yapmanızı kolaylaştıran, besteciliğinizi besleyen faktör acaba?

Evet bir ara her yeni çıkan kasette, klip şarkıları benimdi. Nasıl oluyor da oluyor? Bir zaman gelir, dev gibi bir okyanusun içinde boğulursunuz. Duygular dolup taşar yüreğinizden, kalemi tutamazsın yazmak istersiniz. Piyanonun başından kalkmak istemezsiniz. Dışarıda ne olup biter… Hava güzelmiş, insanlar gezermiş… Siz oturur yazarsınız. Bu zamanlar çok seyrek gelir, adına ilham denir ama ben birikim derim. Böyle zamanlarda yazılır en iyi şarkılar ve biter, Tekrar depoyu doldurana kadar beklersiniz.

Genelde bestelerinizi, şarkı sözlerinizi nasıl bir ruh halindeyken yaparsınız? Hüzünlüyken mi ya da aşıkken mi mesela?

Ruh hali önemli değildir bu zamanlarda. Önemli olan tek şey vardır: havaya girmek...

Beste fabrikatörü diye anılmak hoşunuza gidiyordur değil mi?

Hiç umurumda bile değil. Bugün bana derler yarın bir başkasına. Bu dünya sahte başlıklarla doludur. Her ünvana inanmayacaksın, eğer kendin hakettiğine inanmıyorsan... Yarışmalarda verdikleri hangi ödül gerçek sahibinindir düşünelim… İnsan kendi ödülünü kendi alır. Kimse ona vermez bedavaya. İnanıyor musunuz beste fabrikatörü olduğunuza diye sorarsanız? Evet, benim yaşlarımda, daha güzel ve yoğun şarkı yazan varsa dinleyelim...

Kendi söylediğiniz şarkılar kadar ünlü isimlere verdiğiniz besteleriniz çok ilgi gördü, beğenildi. Ünlü isimlere verdiğiniz şarkılardan, yorumunu beğenmediğiniz, ‘keşke vermeseydim’ dediğiniz oldu mu?

Hayır olmadı, hepsi güzel okudular.

Lise yıllarında hiç aklınıza gelir miydi, bir gün ünlü bir besteci – şarkıcı olacaksınız, çoğu genç sizi örnek alacak, sevecek?

Hayatta tek planlanmayacak şey, insanın kendi kaderidir. Kader...

İspanyolca bir albümle yurtdışında şansınızı deneme şanınız oldu. Dünyaya baktığınız zaman müzisyenler ortak dil olarak İngilizce albümler yapıyorlar. Sizin yurtdışı albüm denemenizde İspanyolca’yı seçme nedeniniz neydi?

O dönemde, teklif İspanyolca geldi, bu yüzden okudum. Önemli bir şey değildi. O günlük bir heyecan... Bir işe yaramadı.

Gelelim son albümünüze... Adı “Çakra” İlginç bir isim. Nasıl ortaya çıktı, albümünüze “Çakra” adını koymak?

‘Çakra’ adında bir şarkı yazmıştım. Albümün adı oldu, bu kadar...

Albümde, önceki albümlerinizde olduğu gibi söz ve müzikler size ait. Sizden başka kimlerin emeği var albümünüzde, biraz bahseder misiniz?

Aranjörüm Suat Aydoğan, mixleri yapan Serdar Ağırlı ve yapımcım Hüseyin Emre.

Bu arada söylemeden geçemeyeceğim, son klip şarkınız ‘İsmi Lazım Değil’ çok hoşuma gidiyor. Bunun paralelinde son albümünüze baktığımızda biraz daha olgun şarkı sözleriniz göze çarpıyor. Ve çıktığı ilk yıllara oranla biraz daha dingin, biraz daha farklı bir Serdar Ortaç var karşımızda. Bu, zamanla mı alakalı yoksa başka bir nedeni var mı?

Zamanla ilgili. Yaşımız, yaşadıklarımız, tecrübe, birikim, kötülüklerle mücadele etmeyi öğrenme… Bunların her birinden kurtularak olgunlaşma… Sebepler bunlar.

Size yaklaşan insanların; gerçekten siz olduğunuz için mi, yoksa şöhretinizden yararlanmak için mi yaklaştığını nasıl anlıyorsunuz?

Anlamak bile istemiyorum. Ben bana yaklaşan insanın kim olduğuna bakmam. Benden ne götüreceğine ya da ne kazandıracağına da bakmam. Bu çok yorucu bir iş. Bunlara dikkat edeceğim insanları zaten 15 sene önce bulmuşum. Bir ya da iki dostum var, onlarla idare ediyorum. Her insanı severim ve iyi davranırım. Onlar da beni severler.

Müzik dışında televizyonda da görüyoruz sizi; “Serdar Ortaç’la Hep Beraber” adlı programınız beğeniliyor. Tabii ki müzikle kıyaslanmaz ama kıyaslamanız gerekirse nasıl televizyon programı yapmak?

Televizyon eğlenceli. Beni daha iyi tanıtıyor. Nasıl biri olduğumu görmelerine yardımcı oluyor. Bu bakımdan yararlı oluyor bana... Müzikle kıyaslanmaz, o ayrı bir iş. Müzik; hayaldir. Amaçtır, yaşamaktır. Televizyon; günlüktür, meşguliyettir, oyalar insanı, sonra her şeyi unutursun... Biter…. ‘Bilsem ki’ bir şarkıdır, 2050 senesinde tozlu raflardan çıkartırlar ve dinlersin. O günleri hatırlar, ağlarsın, ya terkedilmişsindir sana o kızı hatırlatır, sonra gider foto albümünü alır, 25 yaş günlerinin resimlerine bakar ve huzurlu uyursun. İşte müzik budur. Başka hiç bir şeye benzemez.

Teklif gelirse televizyon programları yapmaya devam edersiniz diyebilir miyiz?

Tabii yaparım. O da güzel...

Size yakıştırılan çapkınlık tanımlamaları rahatsız ediyor mu?

Aman çok sıkıldım bunlardan. Boşverin çapkınlığı... Olsam ne olur, olmasam ne olur. Ölünce çapkın mı ölüyorsun?

Biraz da müzik dışındaki Serdar Ortaç’ı konuşalım mı? Nelerle ilgilenmekten keyif alırsınız?

İş… iş yapmayı severim. Başka bir şey keyif vermez. Bilgisayar ve teknoloji severim.

Başarının sizin için iade ettiği nedir?

Bu röportajı yapma şansını verdi. Yetmez mi ?

Gerçekten ne mutlu eder sizi?

Çok az şeye mutlu olurum ben. Zordur yani beni mutlu etmek. Dürüst insan ve iyi insan beni mutlu eder. Disiplinli insan mesela...

Ya sinirlendiren konular...

Herşey aynı. Kendimizi geliştirmiyoruz, cahil yaşamayı sevmişiz. Yenilik yok... Bunlara kızıyorum.

İçinizde ukte olarak kalmış bir şey var mı?

Yok vallahi. Ukte falan yok. Yaşamam gereken her şeyi yaşıyorum.

Birkaç ay öncesine kadar çok popüler olan “Popstar” yarışmalarının ve bu yarışmadan çıkanların müziğe bir katkısı olacağını düşünüyor musunuz?

Müziğe katkı sağlamak ne demek ona bakmak lazım. Eğer 100 sene sonra şarkılarınla hatırlanmak ise bu çocukların işi zor. Olmaz demiyorum ama zor. Türkiye’nin klasik, kısa dönem modalarından biri olmak ise başardılar bile...

Yakın vadedeki projelerinizden bahseder misiniz?

Projem yok. Projem yeni şarkılarımdı, onları yaptım çıktı. Bu kadar... Bir sonrakine kadar olay budur.

Son olarak neler söylemek istersiniz?

Cevaplaması insana keyif veren sorularınız için teşekkürler.

MELİKE BİRGÖLGE
http://www.ekolay.net/dekorasyon/haber.asp?Pid=1199&HaberId=261913

MÜKENMEL BİR KİTAP GERÇEKTEN YA

yaaaaaa bnde yok hiç bi yerde bulamıyorum nerden temin edebilirim bilen varsa cvp versin lütfen

payLasm için cok saoL =)

onun yaptığı herşey süpeeeerrrrrrrr serdarım seni çççook seviyorum zehra ortaç